سلام و خداحافظ

سلام به همه دوستان خوبم.

ببخشید که خیلی وقته خبری از من نداشتین. فرصت و تصمیم نوشتن نداشتم.

من تورنتو هستم. خدا رو شکر همه چی خوبه.

خیلی وقت بود که دوست داشتم یه پست جدید بنویسم که متاسفانه نشد.

2 سال قبل که در چنین روزهایی این وبلاگ رو ایجاد کردم، مسیر زندگیم چیز دیگه ای بود. همون طور که کامل تو پست های اولم نوشتم، ما سختی زیادی در 6 سال گذشته داشتیم. مشکلات کاریه من، پرونده استرالیا، بازگشت از کانادا و خیلی چیزای دیگه.

راستش الان که به وبلاگم نگاه می کنم، می بینم نه خبری از سیدنی هست و نه مونترال!!!

همش خاطراته که متاسفانه بعضی هاش برای خود من یادآوریه خوش آیندی نداری.

من با روحیه و طرز فکر جدیدی اومدم تورنتو و می خوام شبیه آدم قبلی نباشم.

بازگشت 1 ساله من به ایران و محل کارم، تجربه خوبی برام بود که می خوام ازش استفاده کنم.

فعلا تصمیمی برای نوشتن و ادامه وبلاگ ندارم.

شاید روزی ادامه بدم، شاید وبلاگ جدیدی با یه اسم تازه داشته باشم. نمی دونم.

دوستای خوب و زیادی هم در فضای مجازی پیدا کردم.

هر چند برام راحت نیست، ولی مجبورم خداحافظی کنم.

یه مطلبی هم جایی خوندم که حیفم اومد ننویسم:

پیش از آنکه درباره زندگی، گذشته و شخصیت من قضاوت کنی...

خودت را جای من بگذار،

از مسیری که من گذشته ام عبور کن،

با غصه ها، تردیدها، ترس ها و دردها و خنده هایم زندگی کن...

یادت باشد هر کسی سرگذشتی دارد.

هرگاه به جای من زندگی کردی، آنگاه می توانی درباره من قضاوت کنی.

پینوشت: وبلاگ جدیدم رو درست کردم و آدرسش رو برای تعدادی از دوستانم که یادم بود فرستادم. به جز 2 نفر، هیچ کدوم برام کامنت نذاشتن که از بقیه دوستانم دلخورم.